Przejdź do głównej zawartości

prof. Arent van Nieukerken | Twórczość Herberta w kontekście anglosaskim (Coetzee) | wideo

arent


Wojaże Pana Cogito / recepcja twórczości za granicą

Prof. Arent van Nieukerken

Universiteit van Amsterdam

Twórczość Herberta w kontekście anglosaskim (Coetzee)



How to pronounce J M Coetzee: kuut-SEE (different pronunciations can be found, but this is how Coetzee himself pronounces it)
John Maxwell Coetzee was born in Cape Town, South Africa, on 9 February 1940, the elder of two children. His mother was a primary school teacher. His father was trained as an attorney, but practiced as such only intermittently; during the years 1941–45 he served with the South African forces in North Africa and Italy. Though Coetzee’s parents were not of British descent, the language spoken at home was English.
Coetzee received his primary schooling in Cape Town and in the nearby town of Worcester. For his secondary education he attended a school in Cape Town run by a Catholic order, the Marist Brothers. He matriculated in 1956.
Coetzee entered the University of Cape Town in 1957, and in 1960 and 1961 graduated successively with honours degrees in English and mathematics. He spent the years 1962–65 in England, working as a computer programmer while doing research for a thesis on the English novelist Ford Madox Ford.
In 1963 he married Philippa Jubber (1939–1991). They had two children, Nicolas (1966–1989) and Gisela (b. 1968).
In 1965 Coetzee entered the graduate school of the University of Texas at Austin, and in 1968 graduated with a PhD in English, linguistics, and Germanic languages. His doctoral dissertation was on the early fiction of Samuel Beckett.
For three years (1968–71) Coetzee was assistant professor of English at the State University of New York in Buffalo. After an application for permanent residence in the United States was denied, he returned to South Africa. From 1972 until 2000 he held a series of positions at the University of Cape Town, the last of them as Distinguished Professor of Literature.
Between 1984 and 2003 he also taught frequently in the United States: at the State University of New York, Johns Hopkins University, Harvard University, Stanford University, and the University of Chicago, where for six years he was a member of the Committee on Social Thought.
Coetzee began writing fiction in 1969. His first book, Dusklands, was published in South Africa in 1974. In the Heart of the Country (1977) won South Africa’s then principal literary award, the CNA Prize, and was published in Britain and the USA. Waiting for the Barbarians (1980) received international notice. His reputation was confirmed by Life & Times of Michael K (1983), which won Britain’s Booker Prize. It was followed by Foe (1986), Age of Iron (1990), The Master of Petersburg (1994), and Disgrace (1999), which again won the Booker Prize.
Coetzee also wrote two fictionalized memoirs, Boyhood (1997) and Youth (2002). The Lives of Animals (1999) is a fictionalized lecture, later absorbed into Elizabeth Costello (2003). White Writing (1988) is a set of essays on South African literature and culture. Doubling the Point (1992) consists of essays and interviews with David Attwell. Giving Offense (1996) is a study of literary censorship. Stranger Shores (2001) collects his later literary essays.
Coetzee has also been active as a translator of Dutch and Afrikaans literature.
In 2002 Coetzee emigrated to Australia. He lives with his partner Dorothy Driver in Adelaide, South Australia, where he holds an honorary position at the University of Adelaide.

Credit: bookbrowse.com

Seamus Heaney is widely recognized as one of the major poets of the 20th century. A native of Northern Ireland, Heaney was raised in County Derry, and later lived for many years in Dublin. He was the author of over 20 volumes of poetry and criticism, and edited several widely used anthologies. He won the Nobel Prize for Literature in 1995 „for works of lyrical beauty and ethical depth, which exalt everyday miracles and the living past.” Heaney taught at Harvard University (1985-2006) and served as the Oxford Professor of Poetry (1989-1994). He died in 2013.
Credit: poetryfoundation.org

logologo

Etykiety

Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty za ostatni miesiąc

Elżbieta Mazur | Poetyckie i ikoniczne znaki róży Zbigniewa Herberta

Wiersze Zbigniewa Herberta będące studium recepcji dzieł plastycznych, zainteresowanie problematyką odbioru sztuki, fenomenem jej ponadczasowości, jak również komentowanie procesów malarskich językiem eseju potwierdzają nie tylko fakt, że poeta rozmiłował się na dobre w sztuce słowa. Świadczą też o fascynacji malarstwem, był on przecież znakomitym znawcą sztuk plastycznych oraz recenzentem wystaw indywidualnych. Istnieje także sfera jego działalności artystycznej nieco mniej znana, mianowicie kilka tysięcy rysunków, które znajdują się w Archiwum Biblioteki Narodowej w Warszawie. W ostatnich edycjach twórczości Herberta oraz studiach o dorobku poety rysunki wykorzystywane są na przykład do wzbogacenia szaty graficznej [1], zaś wydawcy tychże „ikonograficznych przewodników” skupiając się na dorobku literackim oraz artystycznym autora, starają się przybliżyć jego proces twórczy. Potwierdzeniem opinia: „Wydaje się, jakby myśl, słowo, rysunek uzupełniały się wzajemn...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Justyna Pyzia | Wstyd (Rovigo)

Justyna Pyzia Wkraczali we mnie ostro Wstyd ( Rovigo ) Justyna Pyzia Uniwersytet Jagielloński fot. JMR Pytania o sens i sposób rozumienia wstydu trapiły filozofów od dawna. By wymienić tylko najważniejszych, którzy się problemem zajmowali: Arystoteles, św. Tomasz z Akwinu, Max Scheler czy Karol Wojtyła. Spróbujmy pokrótce przywołać ich ustalenia, bo będzie to doskonały punkt wejścia w herbertowski sposób rozumienia tego zagadnienia. Na początku jednak warto zadać następujące pytanie: dlaczego fenomen wstydu jest tak istotny? Przede wszystkim dlatego, że już starotestamentowy mit każe w pierwszym odruchu wstydu (Rdz, 3, 5 i 7) [1] upatrywać źródła poznania dobra i zła. Stąd wniosek, że od zarania literatury uczucie wstydu wiązane było z fundamentalnymi kwestiami aksjologicznymi. Zginąć od spojrzenia Myślicielem, który jako pierwszy w sposób systematyczny podszedł do zagadnienia wstydu jest św. Tomasz z Akwinu [2]. Zdaniem Akwinaty jest...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Karol Hryniewicz | Potęga smaku

Karol Hryniewicz „Potęga smaku” – Smak wolności Zbigniewa Herberta teoria działania estetycznego? Dopóki państwo pozwala sobie mieszać się do literatury, dopóty literatura ma prawo mieszać się do spraw państwa . (Josif Brodski, Przemówienie Noblowskie ) [1] Można by było spierać się o słuszność przytoczonego sądu, w którego apodyktycznym brzmieniu da się wyczuć intencję nobilitacji literatury czy sztuki poprzez presuponowaną nadzieję na ich sprawczą moc. Zasadność owego hipotetycznego sporu zakwestionowana zostanie wówczas, gdy odkryjemy, że realność desygnatu cytowanego zdania została przez jego autora określona – by posłużyć się konstrukcją Lyotarda – wraz ze zmianą protokołu ustalania realności i trybunału, mogącego dostrzec w mówiącym poszkodowanego, który zyskał środki do dowiedzenia swojej szkody. Tę abstrakcyjnie przedstawioną sytuację można łatwo ożywić poprzez włączenie w schemat narracji biograficznej, której bohaterem jest Josif Brodski. Nie o to jednak cho...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej