Przejdź do głównej zawartości

Relacja z XVI Warsztatów Herbertowskich

W dniach 7-12 września we Lwowie odbyły się XVI Warsztaty Herbertowskie zatytułowane „Ataman Łoboda” – Józef Łobodowski, Gustaw-Herling Grudziński i doświadczenie łagrowe. W ubiegłym roku Warsztaty Herbertowskie obchodziły piętnastolecie i zamieniły się w I Międzynarodowy Kongres Literatury Polskiej. W tej formie będą odbywać się co trzy lata. Ponadto zostały objęte formalną i finansową opieką przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Obecnie organizatorem konferencji jest Instytut Literatury.

W wydarzeniu wzięli udział badacze z całego świata. Konferencja została zorganizowana we współpracy z Centrum Badań Problematyki Sześćdziesiątnictwa Ukraińskiego Instytutu Literatury im. T.H. Szewczenki Narodowej Akademii Nauk Ukrainy, Akademią Ignatianum w Krakowie, Domem Pielgrzyma im. bł. Jakuba Strzemię Archidiecezji Lwowskiej Obrzędu Łacińskiego. Podczas Warsztatów, w których udział wzięli zarówno profesorowie, jak i studenci, zaprezentowano wiele interesujących wystąpień na temat twórczości Józefa Łobodowskiego, Gustawa Herlinga-Grudzińskiego oraz najnowszej literatury polskiej i ukraińskiej. Badacze ze Wschodu przedstawili referaty na temat literatury łagrowej ich krajów. Niniejsze wydarzenie służyło także umacnianiu przyjaźni polsko-ukraińskiej.

Wydarzenie poprzedził projekt dla młodych studentów z zagranicy, z których część posiada również polskie korzenie. Młodzi badacze polskiej literatury z całego świata przez cały tydzień przed Warsztatami poznawali historię, kulturę i tradycję południowo-wschodniej Polski, zwiedzali z przewodnikiem miasta, takie jak Kraków, Wiślica, Baranów Sandomierski, Sandomierz, Zamość, Łańcut i Sanok. Część zagranicznych studentów wygłosiła także referaty podczas konferencji.



Więcej informacji pod adresem: Instytut Literatury


Komentarze

Popularne posty za ostatni miesiąc

Karol Hryniewicz | Potęga smaku

Karol Hryniewicz „Potęga smaku” – Smak wolności Zbigniewa Herberta teoria działania estetycznego? Dopóki państwo pozwala sobie mieszać się do literatury, dopóty literatura ma prawo mieszać się do spraw państwa . (Josif Brodski, Przemówienie Noblowskie ) [1] Można by było spierać się o słuszność przytoczonego sądu, w którego apodyktycznym brzmieniu da się wyczuć intencję nobilitacji literatury czy sztuki poprzez presuponowaną nadzieję na ich sprawczą moc. Zasadność owego hipotetycznego sporu zakwestionowana zostanie wówczas, gdy odkryjemy, że realność desygnatu cytowanego zdania została przez jego autora określona – by posłużyć się konstrukcją Lyotarda – wraz ze zmianą protokołu ustalania realności i trybunału, mogącego dostrzec w mówiącym poszkodowanego, który zyskał środki do dowiedzenia swojej szkody. Tę abstrakcyjnie przedstawioną sytuację można łatwo ożywić poprzez włączenie w schemat narracji biograficznej, której bohaterem jest Josif Brodski. Nie o to jednak cho...

Elżbieta Mazur | Poetyckie i ikoniczne znaki róży Zbigniewa Herberta

Wiersze Zbigniewa Herberta będące studium recepcji dzieł plastycznych, zainteresowanie problematyką odbioru sztuki, fenomenem jej ponadczasowości, jak również komentowanie procesów malarskich językiem eseju potwierdzają nie tylko fakt, że poeta rozmiłował się na dobre w sztuce słowa. Świadczą też o fascynacji malarstwem, był on przecież znakomitym znawcą sztuk plastycznych oraz recenzentem wystaw indywidualnych. Istnieje także sfera jego działalności artystycznej nieco mniej znana, mianowicie kilka tysięcy rysunków, które znajdują się w Archiwum Biblioteki Narodowej w Warszawie. W ostatnich edycjach twórczości Herberta oraz studiach o dorobku poety rysunki wykorzystywane są na przykład do wzbogacenia szaty graficznej [1], zaś wydawcy tychże „ikonograficznych przewodników” skupiając się na dorobku literackim oraz artystycznym autora, starają się przybliżyć jego proces twórczy. Potwierdzeniem opinia: „Wydaje się, jakby myśl, słowo, rysunek uzupełniały się wzajemn...

Józef Ruszar | Herbert Lekcja łaciny 06

Józef Maria Ruszar Lekcja łaciny Zbigniewa Herberta cz. 06 Rozdział 1 Styl romantyczny a opis Forum Romanum. Herbert – Mickiewicz O różnych sposobach opisu – sprawy zasadniczej dla każdego turysty, pielgrzyma czy poszukiwacza – pisze Ireneusz Opacki, roztrząsając spór Mickiewicza z Trembeckim o „Sofiowkę” oraz w kontekście nowej, romantycznej propozycji opisu, zastosowanej przez wieszcza po raz pierwszy w „Sonetach krymskich”. Romantyk Mickiewicz krytykuje klasyka Trembeckiego za brak perspektywy, światłocienia i kolorytu, czym daje wyraz sprzeciwu wobec klasycystycznego, erudycyjnego opisu oraz przedstawia propozycję własnego, nowego spojrzenia na funkcję opisu w literaturze [1]. Te „oświeceniowe” obowiązki poezji znamiennie odbiły się na poetyce struktur opisowych. Poeta nie tyle dążył do ukazania tego, co widzi, ile raczej starał się przekazać to, co wie o opisywanym przedmiocie. Narodziła się w tych warunkach charakterystyczna dla poezji klasycysty...